Au revoir Colombieres et Bonjour St. chinian

Au revoir Colombieres, bonjour St. Chinian

We hebben bijna twee heerlijke weken achter de rug in Colombieres-sur-Orb.

Het is een uitgestorven gehucht met alleen een kleine supermarkt en er is niets te doen, maar de ligging is geweldig. Alles is in de buurt voor een heerlijke vakantie! We hebben gefietst, gegolft en gewandeld. In de nabije omgeving bevinden zich pittoreske dorpen, markten en goede restaurants, dus wat wil je nog meer?;-)

Een ieder van ons leest weer een apart boek. Karel heeft net een boek uit,‘De Marathon’ van Stepen King. 100 deelnemers die een paar dagen non-stop vrijwillig gaan lopen. Als je niet doorloopt dan krijg je 3x een waarschuwing, daarna wordt je neergeschoten. Er blijft er 1 over en die krijgt de eer en het geld maar of hij nu echt de eindstreep heeft gehaald is niet helemaal duidelijk. Idioot boek lijkt mij.

Mijn boek heet ‘Het vertrek van de mier’ van Toon Tellegen. Meesterlijk hoe die man verwoordt hoe het dierenrijk omgaat met emoties, als de mier vertrekt. De mier zelf probeert zich te vinden maar weet niet dat hij zich al gevonden heeft. Ook idoot, maar we blijven lekker lezen…

Om het voetballen te zien was de afgelopen tijd wel een uitdaging. Toen we nog in Cazedarnes verbleven zijn we naar het cafe gegaan omdat daar DE WEDSTRIJD ( wij dachten Nederland- Frankrijk ), op een groot scherm te zien zou zijn. Ik had al een wijntje besteld en we zaten er klaar voor maar we vonden het doel er al zo raar uit zien. We herkenden ook geen spelers. Al snel kwamen we tot de conclusie dat het geen voetbal, maar een rugbywedstrijd bleek te zijn! Hebben wij weer…

In ons huis hier is geen televisie maar we hebben wel Wi-fi. Uiteindelijk hebben we via dochter Sandrine, Facetime aangezet om zo de wedstrijd tegen Roemenie en Zwitserland te kunnen zien. Sandrine haar mobiel stond op de bank gericht naar tv en wij keken mee met onze computer. Het was wel grappig want af en toe zagen we een omgekeerd gezicht van een nieuwsgierig kleinkind in beeld of een zwarte, knorrende poes die verbaasd naar ons keek. Bijzonder om zover weg van elkaar te zijn en toch samen te juichen in hun woonkamer bij een doelpunt van Nederland.

Vandaag heb ik alvast een wasje gedaan en gaan we ons voorbereiden om morgen naar St. Chinian te gaan. Ook een heerlijk vooruitzicht!

Het wegbrengen van vuil is hier een flinke onderneming want de bakken staan helemaal aan het eind van de straat, vlakbij het bos. Stiefkwartiertje lopen…Het is ook ranzig om te doen want plastic en papier moet bij elkaar. Deze moet je in kleine, al overgelopen gaten zien te proppen. Het is bijna onmogelijk om geen vieze handen of schoenen te krijgen. Jak!

Op onze laatste avond in Colombieres gaan we weer eten bij de Blauwe hagedis, in Vieussan. We zullen een toost uitbrengen op ons kleinkind vanwege haar zwemdiploma A en de gezondheid van onze schoonzoon. Een mooie afsluiting…

Morgen naar camping ‘Les terrasses’, vernoemd naar de plateaus vol met wijnranken. We hebben daar uitzicht op dezelfde bergen maar dan van een andere kant.

Wij blijven nog even…. :-)))