Languedoc…

Languedoc

We zijn weer in de Languedoc, een gebied helemaal in het zuiden en ongeveer 100 kilometer vanaf Montpellier. De streek van heerlijke wijnen en een mooi natuurgebied.

Wij zitten voor het derde jaar op rij in een mooi huis in Cazedarnes. Dit gehucht telt 650 inwoners en hebben we nog nooit echt bezocht want we zitten tussen de wijnranken net buiten het dorp. Waarschijnlijk missen we ook niets want als je 1x gas geeft met de auto dan rij je er zo door heen.

Charl Rose, de eigenaar heeft het huis een beetje verbouwd van binnen. De keuken is nu op een andere plek en daarvoor in de plaats is nu een gezellig kamertje gemaakt om te relaxen. Het was even wennen, ook het vreemde krassende geluid in de kamer, een kraai? We zijn er nu achter, het is een soort brise luchtverfrisser die een geurtje afgeeft om de zoveel tijd. De huispoes is er ook nog steeds, een paar keer per dag komt ze langs voor een knuffel. Wat een schatje!

Inmiddels zijn er vrienden op bezoek geweest en heeft Charl Rose heerlijk eten gemaakt. Hij is een Phillipino zijn ‘keuken’ en niet te vergeten zijn massage is echt een aanrader!

Top om weer in onze vertrouwde omgeving te zijn! Het enige dat me opvalt is dat de naambordjes van veel dorpen omgekeerd staan, een boeren protest? Verder ben ik blij dat ze wel de graskanten naast de wegen maaien, ik vermoed vanwege de zwijnen zodat je ze sneller ziet. Ik heb er al eentje gespot net naast de berm!

Wat ook opvalt zijn de prijzen in de supermark. Je betaalt voor zo’n afgekeurde komkommer 1,69 per stuk. Bij ons in het Westland, koop ik er vijf voor 1,50!

Het mag de pret niet drukken hoor, wij genieten van wat er is. Soms gaan we uit eten in omliggende dorpen en dan kookt Karel weer en zitten we op ons terras te smikkelen van een eigen gemaakte ‘Carlo bal’;-)

Het is fijn dat ik steeds meer rust in mijn hoofd krijg en dat het me eindelijk lukt om te lezen. Ik lees nu een boek van Kate Mosse, een prachtige roman watzich afspeelt in de Languedoc in het jaar 1572. Karel leest het nieuwe boek van Lale Guhl, ‘Ik ben vrij’. Tsja, onrecht kent geen tijd en plaats…

Morgen gaan we verkassen naar een andere plek, Colombieres sur Orb. Wederom een gehucht en een klein uur rijden hier vandaan. Ondanks dat het hemelsbreed niet zover is, heeft het toch een heel andere ‘vibe’. De sfeer, mensen en het eten is anders. Voor ons ook weer vertrouwd want het ligt vlakbij Olarques, waar we in de bergen ons huis gehad hebben.

Onze nieuwe stek ligt aan de voet van de Gorge d’Heric, in het verleden ook wel gekscherend ‘het gebied van George en Eric’, genoemd door mijn broer ;-) Het is een prachtig natuurgebied met veel watervallen. Je kunt er flinke wandelingen maken en verkoeling zoeken op de rotsen bij het water.

Ons plan is ook om hier veel te gaan fietsen op de ‘voie verte’, fietspaden die gemaakt zijn tussen een oude treinrails en natuurlijk golfen in Lamalou!

Spannend om naar een nieuw adres te gaan, dus vingers gekruist, laat het allemaal goed zijn want we gaan hier twee weken zitten!

Wordt vervolgd…