Het ‘gewone’ leven op onze berg...

Het ‘gewone’ leven op onze berg...

Ik luister naar de stilte en hoor het ruisen van de wind met soms krakende takken. Verschillende geluiden van de natuur met elk een eigen verhaal.

Ik lees de boeken van Kate Mosse, verhalen uit de katharentijd en zie het voor me hoe deze mensen geleefd moeten hebben in onze omgeving met de vele verborgen grotten waarnaar ze gevlucht zijn. Hopelijk is er geen grot in de buurt waarbij ze levend ingemetseld zijn hoewel er geruchten gaan dat het hier bloedgrond is....

Ik geniet van onze dagelijkse rituelen, het thuisgevoel wat toch ook weer vakantie is. De ochtenden met een eitje en voorgebakken broodjes uit de oven, het afwassen in een klein teiltje met water en natuurlijk onze taichi op het terras voor het huis. Karel maakt zijn beroemde ballen en kookt erop los en ik heb zelfs al een cake gebakken die best goed gelukt is al zeg ik hetzelf ;-)

Ook zijn we bij de buren een paar bergen verderop op de koffie geweest, heel gezellig. Hun dochter en drie grote kleinkinderen waren er ook en een kleine gespierde hond met de naam Beer. Telkens gooiden ze een balletje de afgrond in waarop Beer erachteraan stoof en toch iedere keer weer terugkwam. Ze vroegen of wij naar hun toe wilden komen want ze kunnen ons huis niet vinden, ze noemen ons kluizenaars...

We zijn ‘downunder’ geweest, het pad naar ons riviertje beneden en ook zijn we helemaal naar boven geweest op de berg die we nu bijna in ons bezit krijgen.

We krijgen het koopcontract deze week en dan moeten we onder toeziend oog van iemand bij de Mairie, het gemeentehuis, in Olarques tekenen.

Het zal de eerste stap zijn naar verkoop van ons huis...

Merk dat ik schoonmaakneigingen krijg en alles goed wil achterlaten. Heb al twee kratten vol met spulletjes die ik mee wil nemen naar Nederland. Karel kijkt argwanend en zucht...

We wisselen elke dag af om erop uit te gaan. Zo zijn we naar Carcassonne geweest, een oude ridderstad waarbij we nu ook de middelste vesting bezocht hebben met de torens waar graaf Tencavel geleefd heeft alvorens hij zich overgaf om zo zijn stad te redden. De grote ronde stenen kogels liggen ernog en je waant je er in vervlogen tijden.

Ook bezoeken we regelmatig een ‘Vide Grenier’, de ‘vlooien’ van de Fransen die uitgestald liggen op straat. Dit keer heeft Karel een leuke score gedaan. Een pentekenboek met de titel ‘The Naughty Nineties’. Eerst zie je een romantisch plaatje maar als je aan een uitsparing met een lipje trekt dan gebeurt er ineens iets onzedelijks!

We genieten hier maar missen toch ook wel de kinderen. Het bellen is af en toe lastig. ET phone, me home...met een uitgestrekte arm proberen we een balkje erbij te krijgen op onze mobiel wat gelukkig wel komt anders zou ik me inderdaad als een kluizenaar gaan voelen!

Als het in de avond donker word springt buiten de vrolijke tuinverlichting aan en als we naar bed gaan zeggen we gekscherend tegen elkaar; doe jij de lampjes uit? Beetje flauw natuurlijk want alles werkt op zonne-energie...

Ps: Op een avond liep er een soort kat langs de serre en heb gauw de deur dicht gedaan want dat kan toch niet? Wat het wel was weet ik niet, het beest was zwartharig met oortjes en hoger op zijn poten als een nerts...