Montady

Montady

Na een verblijf onder aan de voet van een berg, zitten we nu boven op een berg, heel apart. 

Vanuit Colombieres sur-orb is het met de auto maar een uur rijden naar Montady,  maar wat een verschil! Van een bosrijke omgeving naar een vlakker gedeelte met andere vegetatie omdat je dichter naar de zee gaat.

Terwijl we nu hemelsbreed verder verwijderd zijn van ons ‘oude’ stekje van vroeger, hoog in de bergen, voelen we ons toch juist dichterbij. Hier is dezelfde energie en bevinden we ons ook ver van de bewoonde wereld. Tijdens de weg naar boven bekroop ons beide het vertrouwde gevoel, hi hi. 

Het was een hele tour om er te komen. Eerst reden we verkeerd en zaten we in het middeleeuwse dorp met zijn nauwe stegen, daarna bracht de navigatie ons buiten het dorp hoog in de bergen op een splitsing, en wist het toen niet meer. Nee toch zeker? Ik de gastvrouw bellen maar ik kon haar niet uitleggen waar ik me bevond. Tsjaa, op een berg ergens, en op een splitsing? Gelukkig kwam ik op het idee om haar foto’s te sturen, wat bleek? We bevonden ons al op de hoek van haar landgoed! Al zwaaiend en lachend zagen we elkaar uiteindelijk bellen, beiden opgelucht en blij hebben we kennis gemaakt. 

Trots liet ze haar ons stulpje zien voor de komende week,  Wat een super mooie slaapplek hebben we, echt prachtig! Een klein huisje bovenop een berg met een wijds uitzicht. Op ons terras hebben we een eigen jacuzzi en iets verderop naar beneden een zwembad. Wat een heerlijkheid. De gastvrouw woont vlak naast ons en is super aardig, dinsdag krijg ik een massage van haar. Onze andere buren zijn twee knorrende zwijntjes met kwispellende staartjes. Al ons overgebleven voedsel mag over het hek gegooid worden behalve vlees want ze zijn vegetarisch. Ook komen er twee poezen op bezoek. Ze willen een aai over hun bol en graag naar binnen maar dat willen we niet. Het is een dagelijks kat en muisspel. Onderaan de berg klinkt af en toe een balkende ezel, telkens moet ik lachen als ik het hoor, wat een geluid zeg!

Inmiddels zijn we al op onze fiets gestapt om naar een vide grenier, een rommelmarkt te gaan. Ik blijf dat zo gezellig vinden en dan een kopje koffie op een terras, mensen kijken…

Eerder had ik mezelf beloofd geen googlemaps meer te gebruiken maar commoot had geen tour en de ap ‘kaarten’ is ook niet alles…zucht, al met al weer een heel avontuur om hier te fietsen. De tocht van 23 minuten duurde uiteindelijk een uur maar het was wel apart om tussen de wijnranken en tarwevelden te fietsen, een windje door mijn haar, zonnetje op mijn gezicht en de geur van gele bremmen doet me meer en meer ontspannen…

De komende dagen wordt het hier erg warm, ik ga lekker bubbelen en zwemmen….