Op de camping

Op de camping

Na een heerlijke week in Cazedarnes geweest te zijn, hebben we met een knuffel afscheid genomen van Charl en zijn we naar onze vrienden van Maison du Parc gegaan in st. Chinian. Hier hebben we een nachtje geslapen omdat we niet eerder terecht konden op de camping hier vlakbij. Niet erg want het is altijd gezellig bij Michel en Pascal. Dit keer was het wel anders omdat Pascal een dag ervoor een beroerte had gekregen, hij ligt nu in het ziekenhuis. Michel was in tranen en we hebben aangeboden om de gasten die nog zouden komen die dag, op te wachten en te begeleiden naar hun kamer zodat Michel naar zijn man toe kon gaan. Vanaf vier uur in de middag hebben we samen op z’n Frans geoefend wat we zouden zeggen tegen de gasten. Bonjour, bienvenue monsieur et madam, ici votre chambre... Ik kreeg de slappe lach ervan maar was best wel nerveus. 

De gasten kwamen uiteindelijk later op de avond maar toen was Michel er al weer. Mijn hele Franse riedel heb ik wel voorgedragen aan Michel wat gelukkig weer een lach op zijn gezicht toverde :-)

Op dit moment zijn we op camping ‘Les Terasses’, net buiten het dorp. We hebben een 6 persoons chalet gehuurd. Lekker ruim met groot terras voor de deur. Wel wennen omdat het weer een heel andere setting is. Het is een rustige kleine camping en ook hier zitten we naast de wijnvelden. Er is een zwembad en elke vrijdag is het patatavond hier, geweldig toch? We hebben zelfs al bij een leuk stel een wijntje gedronken op de camping, best gezellig!

Vandaag zijn we naar het dorp gefietst want Karel kreeg zijn vaderdagcadeau, een stoelmassage. Ook zijn we bij de fiestenmaker langs gegaan om een nieuwe achterband want er zitten toch wel scheurtjes in en ik knijp ‘m om ‘ in the middle of no where’ een lekke band te krijgen! De fietsenmaker had het zo druk dat we de fiets wel achter konden laten maar zou dan waarschijnlijk pas over drie dagen klaar zijn! Geen goed plan... we zijn langs onze vriend Pierre gegaan van de garage. Hij moest al lachen toen hij ons zag, die gekke lui van dat huis in de bergen die telkens een lekke autoband hebben! Hij bood aan om de band te verwisselen op mijn fiets, zo lief! Ik weer terug naar de fietsenmaker en met een nieuwe band om m’n nek, terug naar de garage gefietst. Onze Pierre had het zo gefixt, toppie!

Afgelopen week was het tegen de 40 graden en nu gelukkig iets koeler, zo’n 28 graden, dus vinden we het leuk om weer te gaan fietsen.

Vandaag zijn we op onze ijzeren ros vertrokken voor de geplande route naar Cessenon, zo’n 20 kilometer hiervandaan. Het is een prachtige route door de bergen en wijnvelden. Dit keer hadden we een heerlijke lunch. Een paar dagen geleden was het niet bevallen omdat de eigenaar er heel lang over deed om een salade en bruchetta te maken. Uiteindelijk kwam hij bij ons tafeltje staan klagen. Een grote dikke man zonder voortanden, heel theatraal met zijn handen in de lucht; Salade, salade iedereen besteld salade en jullie bestellen geen wijn en hebben water! Ik wil ook op vakantie! Rare pipo zeg...

In ieder geval gingen we nu met een goed gevuld buikje opweg terug naar de camping en daar gebeurde waar ik bang voor was...EEN LEKKE BAND! 

Neeeee toch, en ook nog de nieuwe band! Ik ben in de bloedhitte met fiets aan de hand door de bergen naar het dichtsbijzijnde dorp gelopen. Karel is naar de camping gefietst en kwam me gelukkig op halen met zijn witte paard pfff

Pierre keek ons verbijsterd aan en kon het niet geloven...tsjaaa

Hopelijk kan hij het fixen, morgen maar weer langs gaan.

Voor nu ga ik aan een wijntje en wil ik even niet meer fietsen...