Au revoir Olarques en Bonjour Cazedarnes!

Au revoir Olarques et bonjour Cazedarnes

De week hier in ons mooie stulpje is omgevlogen!

We hebben heerlijk gezwommen, gegolft en gefietst in de omgeving.

Het fietsen is hier goed te doen op de ‘voie verte’, een oude boemeltrein route die getransformeerd is tot fietspad. Deze route loopt van Bedarieux tot aan Mazamet en is 94 kilometer lang. Het is een prachtige route waarbij je langs de wijnranken fietst, door smalle tunnels gaat en over bruggetjes met daaronder watervallen. 

Soms gaat het pad stijl omhoog een berg op waarna je weer met een noodgang naar beneden gaat...

Zulke momenten noem ik een ‘panic in private’ oftewel een ‘dingetje’ want ik red het niet altijd met mijn Union fiets en dan is het best zwaar om naar boven te lopen. Om als een malle naar beneden te gaan valt ook niet mee want het idee om onderuit te gaan op de grevelpaden is geen fijne gedachte. Ik gebruik dan mijn remmen maar die moeten nodig gesmeerd want het maakt echt een vreselijk gillend geluid!

Onderweg even stoppen in een dorpje bij een kersen stalletje of een vide grenier is altijd leuk en maakt alles weer goed ;-)

Wanneer het donker word genieten we van de sterren aan de hemel en spelen we het favoriete kaartspel vanaf 7+ van mams, Skip-Bo. Super simpel en inmiddels zijn we allebei ook verslaafd aan dit spel en zit ik dik te verliezen van Karel.

Beginnersgeluk zegt hij dan..ja ja ...

Ik zie regelmatig een leuk huis waarin ik mezelf wel zie zitten. Karel reageert dan ook enthousiast maar eindigt dan wel met de indringende woorden; Heel leuk, maar wel om te huren...

Morgen gaan we naar ons volgende slaapplekje, Cazedarnes. Zelfs de mensen hier in de buurt weten niet waar het ligt en/of halen hun wenkbrauw op. Het is een dorp met 400 inwoners en ligt opweg naar Beziers. Als het goed is krijgen we een gite en zitten we midden tussen de druivenranken op een wijnplantage.

Ben heel benieuwd...