Afscheid van “ons eiland koh phangan”

Afscheid en weer naar huis

Elke dag worden we gewekt door de lokroep van een vogel. Geen haan van de buurman dit keer, want deze heeft vorig jaar teveel piepschuim gegeten. Hij is nu ‘in de Here’ zoals een vriend van ons zou zeggen,  evenals zijn dames, de kippetjes. Ik heb het met lede ogen aangezien maar mocht niets zeggen want dat is een vernedering voor een Thai. De tijd zal het leren wordt er wel eens gezegd…tsjaa

Tijd is maar een raar gegeven, aan de ene kant voel ik me heel vertraagd en rijgt de ene dag zich aan de andere dag en toch is de vakantie omgevlogen!

Momenten van mijmeringen, dankbaarheid, tijdloosheid, we leven hier in een bubbel en ik laat komen wat er komt…

We hebben gezellige en leuke momenten met vrienden. Regelmatig zoeken we elkaar op voor een kletspraatje, bakkie koffie en ook hebben we mini golf gespeeld.

Dit jaar zijn we meer op ons eigen strand gebleven omdat alles wat we leuk vinden zich eigenlijk hier op dit strand bevindt. En er gebeurt altijd wel iets…van de week ging er een kleine Thai een palmboom in. Met een grote hakbijl hakte hij de takken en kokosnoten van de boom. Hylariteit want niet iedereen had het door en dan is het best even schrikken als je een dof, hard geluid naast je hoort ploffen! Ervoor en ook erna stond hij in gebedshouding naar de boom, zo respectvol en mooi om te zien! Waarschijnlijk is het eerste gebed om toestemming te vragen vanwege het kappen en het tweede uit dankbaarheid dat hij er niet uit gevallen is! Dat laatste snap ik best, voor geen goud zou ik zo hoog in een boom klimmen!

Met het team wat hier werkt hebben we een leuke klik. Ze komen uit Myanmar, deze pure, lieve mensen…

Iedere morgen horen we ‘minglaba, morning of sawadeekah’, soms vanuit de struiken in de jungletuin opweg naar het ontbijt, of vanuit de keuken. Iedereen lijkt ons te kennen en weten zelfs ons kamernummer.

Ze werken hard voor de toekomst van hun kinderen, thuis in Myanmar. Sommigen hebben hun kinderen al jaren niet gezien. Door het regime van hun land kunnen ze niet makkelijk heen en weer reizen. Ongelooflijk hoe ze dan toch iedere dag weer zo blij en vriendelijk kunnen zijn! Nai, probeert Nederlands te leren en klinkt als een Hagenees met zijn ‘lekkah’ en ‘goedemoguh’, echt grappig. Nanda, die schat heeft me haar schoonheidsgeheim verklapt. Tamarinde mengen met curcuma en tanake poeder voor een mooie gladde huid. Ga ik zeker uitproberen! Ik heb haar mijn Myanmar rok gegeven, ze was zo blij en de rok staat haar super!

Hun lach nemen we mee in ons hart…

We hebben genoten van het heerlijke eten, de zachte warme zee, de massages, de wandelingen langs de vloedlijn, taichi, het eiland en elkaar. En…eindelijk heb ik regelmatig gewonnen van Karel met Skip-Bo ;-)

Onverwacht kwamen Marrianne en Jan ons verrassen met een bezoek, heel gezellig! Zij helpt me al jaren met het boeken en uitzoeken van onze reis en nu treffen we elkaar eindelijk op ons favoriete eiland, top!

Morgen om 9 uur met de boot naar koh Samui, dan vliegen naar Bangkok. Zondag vertrek naar Amsterdam…

Na een mooie reis weer naar huis want daar is ook een lokroep, niet van een vogel maar wel van familie…

Dank voor het lezen van mijn belevenissen en jullie reacties, altijd leuk om te lezen!

Liefs van mij,

Ivonne