Op de camping in St.Chinian

Op de camping in St. Chinian

We zijn in St. Chinian. Hier geen knorrende zwijntjes of een balkende ezel maar blatende geiten, ook leuk.

Inmiddels zijn we er al een aantal dagen, op onze vertrouwde stek. Vanachter de heg op onze veranda kunnen we alles overzien. Niet dat er veel gebeurt hoor, want het is hier super rustig op deze mini-camping. Er rest hier niets anders dan af en toe gerommel als iemand iets aan het afwassen is, vogelgeluiden en natuurlijk de krekels met als achtergrond een ruisende wind. Eventjes is de rust verstoord toen hier het plaatselijke rugbyteam kwam slapen, jeetje wat een invasie! Alle chalets rondom ons werden in bezit genomen door een hoge dosis testosteron.

Tafels werden uitgeklapt en overal waar je keek werd er gegeten, gelachen en gedronken. Zelfs de geiten waren van slag want ik hoorde ze af en toe hysterisch blaten. De andere dag waren ze ineens vertrokken met de enorme touringcar, opweg naar een wedstrijd die ze ook gewonnen hebben aan het gejuich te horen op de camping!

Het dorp is moeilijk bereikbaar doordat de doorgaande weg aan 1 kant open ligt voor nieuwe riolering? Wat een planning zeg om dit in de zomer te doen, pfff dagelijkse file…gelukkig hebben wij onze fietsen en komen zo overal. Afgelopen zondag was er een rommelmarkt voor het goede doel, georganiseerd door een Engelse enclave. Het is ieder jaar in de gewelven van de abdij en wij vinden het een leuk sfeertje. Even snuffelen, iets drinken in de binnentuin en wie weet is er nog iets te scoren. Welnu ik had twee loten gekocht voor een nacht in een kasteel. Met mijn briefje van vijf, die aan elkaar geplakt zat met plakband en die ik nergens kwijt kon, heb ik de loten gekocht. Nee zeg… werd ik de dag erna gebeld door een Engelse dame die zei ‘Hello my dear, you won the price’! Geweldig ik heb gewonnen, super leuk! We gaan elkaar ontmoeten in de orangerie van Les chateau les Carrasses in Quarante, zodat ik mijn voucher in ontvangst kan nemen.

Verder gaat het hier z’n gangetje…

Vanochtend had ik nog wel sensatie verwacht tijdens een oefendril van de politie en brandweer maar dat viel reuze mee. Met een handjevol mensen stonden we onder een boom bij de geiten te wachten totdat ‘onze evacuatie’ afgelopen was. De eigenaren moesten erzelf ook wel om grinneken, maar ja toch belangrijk voor hun om een brandveilig certificaat te krijgen.

Terwijl de vogeltjes fluiten lezen we spannende thrillers of nemen een duik in het zwembad. Het is hier warm dus alles doen we vertraagd…

Ik ben de laatste dagen niet lekker, kramp in mijn maag en kan daardoor niet veel…hopelijk snel weer over want ik wil graag naar de schapen hoedster om al haar schapen te begroeten. Vorig jaar vertelde ze me dat ze een kudde van 300 schapen wilde in totaal. Lijkt me fantastisch om te zien of het haar gelukt is…